Dysmorfofobia, tj. zaburzenia postrzegania obrazu własnego ciała

Medycyna estetyczna i chirurgia estetyczna to jedne z najlepszych sposobów na szybką poprawę wyglądu, a co za tym idzie umocnienie pewności siebie, zwiększenie samoakceptacji i polepszenia samopoczucia. Niestety wśród pacjentów, którzy sięgają po tego typu zabiegi coraz częściej obserwuje się objawy dysmorfofobii, czyli zaburzenia postrzegania własnego ciała. Według statystyk, zaburzenie o charakterze dysmorfofobii, może dotyczyć nawet 15 proc. osób, korzystających z gabinetów medycyny estetycznych i klinik chirurgii plastycznej. 

Kompleksy dotyczą zdecydowanej większości społeczeństwa. Niektórzy uczą się je akceptować i z nimi żyć. Inni decydują się na ich poprawę z pomocą odpowiedniego zabiegu, który pozwala odczuć komfort psychiczny. Nadmierne skupienie na danym defekcie a nawet jego braku może przerodzić się w dysmorfofobię, która skutkuje ogromnym cierpieniem oraz zaburzeniem funkcjonowania w wielu wymiarach życia. 
Jak rozpoznać dysmorfofobię? Kluczowy jest wywiad z pacjentem przeprowadzony przez specjalistę. Ponad połowa osób cierpiących koncentruje uwagę na skórze i włosach. Zazwyczaj defekt, który spędza sen z powiek jest znikomy, a czasem jedynie wyobrażony. Chory potrafi jednak godzinami o nim rozmyślać w obsesyjny sposób. Osobę z dysmorfofobią można rozpoznać po sposobie w jaki opisuje swój defekt fizyczny. Jej język pełen jest pejoratywnych określeń takich jak obrzydliwy, wstrętny, odrażający. Kolejnym objawem są tzw. rytuały. Chorzy potrafią nawet kilka godzin dziennie spędzać przed lustrem, próbując zakamuflować swój wyobrażony problem makijażem, ubraniami czy postawą. Dużą uwagę przywiązują również do analizowania zachowań innych, porównując ich wygląd ze swoim. 

Jedną z głównych przyczyn dysmorfofobii jest presja społeczna i kreowanie wyidealizowanego, nieistniejącego wizerunku piękna. Na rozwój zaburzenia mają wpływ również inne czynniki o podłożu genetycznym, neurobiologicznym i psychologicznym. 

Ze względu na częste towarzyszenie negatywnego nastroju, poczucia wstydu oraz lęku, zaburzenie może przerodzić się w depresję lub nerwicę lękową. Ważne jest zatem jak najwcześniejsze rozpoznanie dysmorfofobii i podjęcie odpowiedniego leczenia, które pomoże powrócić pacjentowi do normalnego funkcjonowania.